Kronika jednog ljeta

Postupak filma temelji se na izravnom snimanju ljudi na pariškim ulicama koji u kameru, odnosno mikrofon govore o raznim aspektima svojega života. Film je realiziran u tri faze: u uvodnoj, prvoj fazi, nakon što autori intervjuiraju jednu djevojku, ona nasumce izabranim polaznicima postavlja pitanje „Jeste li sretni?“. U drugoj, središnjoj fazi, izabrana skupina ljudi sudjeluje u slobodnom dijalogu u kojem se postupno počinju otkrivati njihovi karakteri, obzirom da je sama kamera subjekt filma, pa postaje razvidno u kojoj su mjeri pojedini sudionici iskreni, a kada i koliko „glume“ za kameru. Konačno, u trećoj fazi, sami anketirani sudionici s autorima gledaju i komentiraju materijale snimljene za prvu i drugu fazu.

Svojevrsna filmska „psihodrama“, Kronika jednog ljeta drži se jednim od ponajboljih ostvarenja čuvenog etnografskog dokumentarista Jeana Roucha te manifestnim ostvarenjem filma istine (franc. cinéma-vérité), struje u (francuskom) dokumentarnom filmu koja je kombinirala pristup zatečenim prizorima s metafilmskim elementima te autorskom intervencijom u sam materijal. Film je osvojio nagradu međunarodnih kritičara na filmskom festivalu u Cannesu 1961., a u anketi časopisa Sight and Sound 2014. proglašen je 6. najboljim dokumentarnim filmom svih vremena.